คุณรู้จักสเปกโตรมิเตอร์เรืองแสงด้วยรังสีเอกซ์จริงหรือไม่
หลักการทางกายภาพของการเรืองแสงด้วยรังสีเอกซ์:
เมื่อวัสดุสัมผัสกับความยาวคลื่นสั้นรังสีเอกซ์หรือรังสีแกมมา อะตอมที่เป็นส่วนประกอบอาจกลายเป็นไอออนได้ หากอะตอมสัมผัสกับรังสีด้วยแหล่งพลังงานที่มากกว่าศักยภาพไอออไนเซชัน ก็เพียงพอที่จะขับไล่อิเล็กตรอนออกจากวงโคจรชั้นในได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้จะทำให้อิเล็กตรอนของอะตอม โครงสร้างไม่เสถียร และอิเล็กตรอนในวงโคจรรอบนอก"ตามทัน"เข้าสู่วงโคจรด้านล่างเพื่อเติมเต็มช่องว่างที่ทิ้งไว้
ในกระบวนการของ"การกู้คืน"พลังงานส่วนเกินจะถูกปล่อยออกมา และพลังงานโฟตอนจะเท่ากับผลต่างพลังงานของวงโคจรทั้งสอง ดังนั้นสสารจึงปล่อยรังสีซึ่งเป็นลักษณะพลังงานของอะตอม การแผ่รังสีฟลูออเรสเซนซ์ตื่นเต้นโดยใช้ลำแสงรังสีเอกซ์เป็นหลัก ซึ่งเสนอครั้งแรกในปี พ.ศ. 2471 โดยกล็อคเกอร์และชไรเบอร์
การวัดการส่งผ่าน
การส่งผ่านของเครื่องเอ็กซ์เรย์ฟลูออเรสเซนซ์สเปกโตรมิเตอร์หรือประสิทธิภาพสามารถกำหนดได้โดยใช้อุปกรณ์โมโนโครมาเตอร์เสริม การวัดเหล่านี้สามารถทำได้โดยไม่ยากในแสง ยูวี ที่มองเห็นและใกล้กับ ยูวี การส่งผ่านของโมโนโครมาเตอร์ตัวที่สองถูกกำหนดโดยการวัดฟลักซ์การส่องสว่างผ่านโมโนโครมาเตอร์ตัวแรก ตามด้วยการวัดฟลักซ์การส่องสว่างผ่านโมโนโครมทั้งสองตัว
การวัดค่าสัมบูรณ์จำเป็นต้องทราบค่าการส่งผ่านสัมบูรณ์ของโมโนโครมาเตอร์: สำหรับการวัดค่าสัมพัทธ์ ค่าส่งผ่านสามารถวัดได้ในหน่วยสัมพัทธ์ที่ความยาวคลื่นต่างๆ การวัดค่า ยูวี ในสุญญากาศเหล่านี้มีความยุ่งยากในการทดลองเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงมักใช้โมโนโครมเสริมเสริม ประสิทธิภาพของตะแกรงเลี้ยวเบนถูกวัดแยกกันที่มุมตกกระทบต่างๆ ปัญหาในการสอบเทียบสามารถหลีกเลี่ยงได้ในขั้นตอนการทดลองหลายขั้นตอน
