จะแยกแยะเครื่องตรวจจับข้อบกพร่องล้ำเสียงและเครื่องตรวจจับข้อบกพร่องด้วยรังสีเอกซ์ได้อย่างไร
สำหรับวัตถุ ไม่ว่าจะมีข้อบกพร่อง เช่น รูขุมขน รูเข็ม สิ่งเจือปน ความพรุน รอยแตก การแยกตัว การเจาะที่ไม่สมบูรณ์ และการหลอมรวมที่ไม่เพียงพอในวัตถุนั้น ไม่สามารถสังเกตได้ด้วยตาเปล่า ในเวลานี้เครื่องตรวจจับข้อบกพร่องจะทำหน้าที่และช่วยเราตรวจจับข้อบกพร่อง ดังนั้นอะไรคือความแตกต่างระหว่างเครื่องตรวจจับข้อบกพร่องแบบอัลตราโซนิกกับเครื่องตรวจจับข้อบกพร่อง X-รังสี แบบทิศทาง- พวกมันตรวจจับข้อบกพร่องภายในของวัตถุได้อย่างไร
เครื่องตรวจจับข้อบกพร่องแบบอัลตราโซนิกตามชื่อหมายถึงเป็นเครื่องมือที่ใช้คลื่นอัลตราโซนิคเพื่อตรวจจับว่ามีข้อบกพร่องภายในวัตถุหรือไม่ สามารถตรวจจับข้อบกพร่อง ค้นหาข้อบกพร่อง ประเมินข้อบกพร่อง และวินิจฉัยข้อบกพร่องได้
ที่เครื่องตรวจจับข้อบกพร่อง X-รังสี แบบทิศทาง สามารถทะลุผ่านวัสดุที่โดยทั่วไปไม่ทนต่อแสงที่มองเห็นได้ ความแข็งแรงของความสามารถในการทะลุทะลวงนั้นสัมพันธ์กับความยาวคลื่นของรังสีเอกซ์และความหนาแน่นและความหนาของวัสดุที่ทะลุผ่าน ยิ่งความยาวคลื่นรังสีเอกซ์สั้นลง พลังทะลุทะลวงก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งความหนาแน่นต่ำและความหนายิ่งบางลง รังสีเอกซ์ก็จะทะลุผ่านได้ง่ายขึ้นเท่านั้น
การตรวจด้วยรังสี
ข้อดี: ไม่สร้างความเสียหายให้กับวัตถุที่ถูกตรวจสอบ สะดวกและใช้งานได้จริง และยังให้เอฟเฟกต์การตรวจจับที่เป็นเอกลักษณ์ซึ่งวิธีการตรวจจับแบบอื่นไม่สามารถทำได้
การทดสอบอัลตราโซนิก
การแสดงข้อบกพร่องในการตรวจสอบด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงนั้นไม่สามารถทำได้ตามสัญชาตญาณ เทคโนโลยีการตรวจสอบเป็นเรื่องยาก ได้รับผลกระทบจากปัจจัยเชิงอัตนัยและวัตถุประสงค์ได้ง่าย และบันทึกผลการตรวจสอบได้ไม่ง่ายนัก การตรวจสอบด้วยคลื่นอัลตราโซนิกจำเป็นต้องมีพื้นผิวการทำงานที่ราบรื่น และต้องใช้ผู้ตรวจสอบที่มีประสบการณ์เพื่อระบุประเภทของข้อบกพร่องและความหนาที่เหมาะสม การตรวจสอบชิ้นส่วนขนาดใหญ่ทำให้การตรวจจับข้อบกพร่องด้วยอัลตราโซนิกมีข้อจำกัดเช่นกัน
ดังนั้น สำหรับการทดสอบที่ต้องการความแม่นยำในการตรวจจับสูงกว่า การทดสอบด้วยภาพเอ็กซ์เรย์จึงมีข้อได้เปรียบเหนือการทดสอบด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงอย่างเห็นได้ชัด และยังเป็นตัวเลือกแรกของลูกค้าอีกด้วย
